فیلم‌برداری آنامورفیک: آیا اندازه ایدئالی برای سنسور وجود دارد؟

تصورات اشتباه بسیاری در رابطه با اندازه حسگر و فیلم‌برداری آنامورفیک وجود دارد. این مشکل با معرفی دوربین پاناسونیک GH4 شروع شد. بسیاری از فیلم‌برداران فکر می‌کنند نمی‌توانند از لنزهای 2x استفاده کنند، زیرا دوربین‌شان حالت آنامورفیک ندارد.

آن‌ها می‌گویند که فقط می‌توانند از لنزهای 1.33x یا 1.5x استفاده کنند و نمی‌دانند که باید کدام را انتخاب کنند. بعضی‌ها کمی پیگیرتر و در جستجوی دوربین مناسب هستند. دوربین سونی a7S II حالت آنامورفیک ندارد ولی می‌توان بدون هیچ مشکلی با آن فیلم‌برداری آنامورفیک انجام داد.

حالت آنامورفیک چیست و چرا داشتن آن خوب است؟

لنزهای آنامورفیک، میدان دید گسترده‌تری روی حسگر می‌اندازند. این لنزها قابلیت‌های بسیار بیشتری دارند که در این مقاله مورد بحث ما نیستند. فرض کنید که لنز ایدئال آنامورفیک، میدان دید را ۲ برابر فشرده می‌کند؛ به این معنی که شما باید بعد از فیلم‌برداری، عرض فیلم خود را دو برابر کنید تا تصویر ضبط شده، درست به‌نظر برسد.     

یک ضرب ریاضی ساده این موضوع را روشن‌تر می‌کند؛ اگر با نسبت ۱۶:۹ فیلم‌برداری کنید (و سپس عرض قاب را دو برابر کنید) نسبت تصویر ناجور و زیاد ۵۶:۱/۳  ایجاد می‌شود که در تست‌های لنز و موزیک-ویدئوهای تیلور سوییفت مورد استفاده قرار می‌گیرد!

دوربین‌های دارای حالت آنامورفیک این امکان را به شما می‌دهند که از مساحت‌های مختلفی از حسگر استفاده کنید و مجبور به استفاده از نسبت ۱۶:۹ نباشید. دوربین GH4 امکان استفاده از نسبت ۴:۳ و دوربین BMPCC 6K امکان استفاده از نسبت ۶:۵ را با فشردگی دوبرابری میدان دید (استفاده از لنز 2x) فرآهم می‌آورند؛ نسبت ۴:۳ تبدیل به نسبت ۲/۶۶:۱ و نسبت ۶:۵ تبدیل به نسبت ۲/۴:۱ می‌شود که نسبت سینماسکوپ (CinemaScope) کلاسیک است. بااین‌حال، در این حالات از تمامی عرض حسگر استفاده نمی‌شود. در عمل، دوربین، حاشیه‌های فیلم ضبط‌شده شما را کراپ می‌کند. آیا حالت آنامورفیک نیز چنین کاری می‌کند؟

البته در اینجا یک استثناء وجود دارد و آن، دوربین GH5 و حالت دریچه باز (Open Gate) این دوربین است. از آن جایی که دوربین‌های سری GH پاناسونیک، دارای یک حسگر ۴:۳ هستند، تکنسین‌های این شرکت به این فکر کرده‌اند که «چرا امکان استفاده از کل مساحت حسگر را برای کاربران فرآهم نیاوریم؟». حالا وقت این است که مزیت‌های اصلی حالات آنامورفیک را توضیح دهیم.

حالت آنامورفیک چه مزیت‌هایی دارد؟

کمترین مزیت حالت آنامورفیک این است که امکان استفاده بهینه‌تر از مساحت حسگر را فرآهم آورده و نیاز به کراپ کردن فیلم بعد از خاتمه فیلم‌برداری را به‌طور قابل ملاحظه‌ای کاهش داده یا کلا این نیاز را از بین می‌برد. به‌علاوه، حالت آنامورفیک امکان استفاده بهتر از نرخ بیت (bitrate) دوربین برای مساحت نهایی تصویر را فرآهم می‌آورد.

بااین‌حال، مهم‌ترین مزیت یک حالت آنامورفیک مناسب، استفاده از ارتفاع بیشتری از حسگر در مقایسه با ویدئوی ۱۶:۹ است. اگر به اعداد و تصاویر زیر نگاه کنید، به‌سادگی می‌توانید تفاوت بین GH5 و دیگر دوربین‌های دارای حالت ضبط دریچه باز را می‌بینید. حالت دریچه باز دوربین GH4 قابی به شما می‌دهد که بعد از کشیده شدن، نه‌تنها عریض‌تر است، بلکه ارتفاع بیشتری نیز دارد.

اما با نگاه به تصاویر BMPCC 6K، Ursa Mini 4.6K و دیگر دوربین‌ها، تفاوت‌های اندکی احساس می‌کنید:

 درتصاویر بالا، نه‌تنها ارتفاع قاب کمتر از حالت ۱۶:۹ است، بلکه امکان اصلاح قاب فیلم پس از خاتمه فیلم‌برداری و در مرحله پس-تولید (post-production) را نیز نخواهید داشت.

آیا نداشتن یا استفاده نکردن از حالت آنامورفیک، مزیتی دارد؟

اگر دوربین شما یک حالت آنامورفیک دارد که در مقایسه با دیگر حالات ضبطش، چیزی به ارتفاع قاب اضافه نمی‌کند، شما در صورت استفاده از این حالت، اطلاعاتی را از دست می‌دهید که ممکن است بعدا به کار شما بیایند.

استفاده از حالت آنامورفیک تنها زمانی خوب است که به ارتفاع قاب شما اضافه کند

به این دلیل، هیچ ایرادی به فیلم‌برداری آنامورفیک 2x با دوربین سونی a7S II وارد نیست. شما می‌توانید این دوربین را روی کراپ-مارک‌های ۴:۳ تنظیم کرده و تمام فیلمتان را با رزولوشن ۱۶:۹ ضبط کنید. تنها چیزی که اهمیت دارد این است که فیلمی عالی با مساحت علامت‌گذاری شده ۴:۳ ضبط می‌کنید. هر بخشی از تصویر که خارج از علامت‌ها قرار داشته باشد، اطلاعاتی اضافی دراختیار شما می‌گذارد که در هنگام ویرایش کردن ویدئو می‌توانید از آن‌ها استفاده کنید؛ مثلا می‌توانید قاب فیلم را تصحیح کرده و ترکیب‌بندی‌ها را بهتر کنید یا حتی حرکات دوربین را که در عمل رخ نداده‌اند، به فیلم اضافه کنید.

جمع‌بندی     

همیشه برای فیلم‌برداری از حالتی استفاده کنید که بیشترین رزولوشن عمودی را دراختیار شما می‌گذارد و از حسگر بهترین استفاده را می‌کند؛ حتی اگر مجبور شوید بعدا بخشی از قاب را کراپ کنید. شما با این کار، داده‌هایی بیشتر و مساحت حسگر بیشتری برای کار کردن خواهید داشت. بااین‌حال، اگر محدودیت زمانی دارید و وقت ویرایش کردن ویدئوی ضبط شده را ندارید هیچ ایرادی ندارد که بیخیال کراپ‌ کردن شوید و این کار را با انتخاب حالت ضبط مناسب در دوربین و در هنگام فیلم‌برداری انجام دهید.

راه‌حل جایگزین حالت آنامورفیک: آنامورفیکینگ!   

اگر لنزهای آنامورفیک ندارید و می‌خواهید که فیلم‌برداری آنامورفیک انجام دهید، دوربین BMPCC 6K یک حالت ضبط ۲/۴۰:۱ دارد که قابی عالی برای فیلم‌برداری سینماسکوپ با لنزهای کروی به شما می‌دهد. با این حالت، هیچ نیازی به کراپ کردن ویدئوی ضبط شده ندارید. شما می‌توانید این حالت ضبط را با لنزها و فیلترهای اصلاح شده ترکیب کنید تا فیلمی بگیرید که در غیر این صورت، فقط با لنزهای گران‌قیمت دارای حالت آنامورفیک ممکن است.

اگر یک BMPCC 6K آخرین مدل ندارید، اغلب دوربین‌ها دارای کراپ-مارک‌ها یا روکش‌‏هایی هستند که به شما اجازه می‌دهند با قاب ۲/۴۰:۱ یا ۲/۳۵:۱ و با رزولوشن ۱۶:۹ فیلم‌برداری کنید. قاب‌بندی با کراپ-مارک، نمای صحیحی از قاب‌بندی نهایی فیلمتان به شما نشان می‌دهد و دیگر نیاز به کراپ کردن ویدئوی ضبط شده نخواهید داشت و بنابراین نیازی نیست که نگران مشکلاتی مثل فضای زیاد بالای سر سوژه یا نبودن بخشی از سر سوژه در قاب تصویر باشید.