دریاچهی میشیگان به دلیل گردباد قطبی تقریبا در همهی زمستان بهصورت یخزده است. بهعنوان مثال دمای هوا در سردترین روزها در شیکاگو به منفی ۳۰ درجهی سانتیگراد میرسد. این دمای پایین باعث ایجاد صفحههای یخزده روی دریاچه میشود. از طرفی در هنگام ایجاد موج روی دریاچه، در اثر برخورد امواج به قطعات یخی پیشین، قلههای یخی ایجاد میشود. اما با نزدیک شدن بهار کمکم یخها از بین میروند و این منطقه به سرزمینی شگفتانگیز تبدیل میشود. حرکت آب در زیر لایههای یخ باعث هدایت ورقههای یخی به سمت سطح آب و قطعه قطعه شدن آنها میشود. این قطعات بهصورت بسیار جالبی در کنار یکدیگر قرار میگیرند که از اسکلهی ساوث هِیوِن (South Haven) قابل رؤیت است.
تصویر از: AP Images
تصویر از: AP Images
تصویر از: AP Images
تصویر از: AP Images
تصویر از: AP Images
اما اگر کسی بخواهد این یخها را از نزدیک مشاهده کند، با اخطار گارد محافظ دریاچه مواجه خواهد شد که به آنها متذکر میشود این یخها را از فاصلهی دور تماشا کنند؛ چراکه در این فصل از سال یخها واقعا یخ نیستند و لایهی بسیار نازکی دارند که به مرور در حال از بین رفتن است و در نتیجه ایستادن یا راه رفتن روی آنها بسیار خطرناک خواهد بود.
جالب است بدانید که این دریاچه تنها جایی نیست که طبیعت اینگونه آنرا به بازی گرفتهاست و دریاچههای دیگری هم با ویژگی مشابه وجود دارند.
تصویر از: Kate Ter Haar
تصویر از: Gunner’s Pixs
دریاچهی میشیگان یکی از پنج دریاچهی جالب آمریکای شمالی است که کاملا در داخل آمریکا قرار دارد. چهار دریاچهی دیگر بین آمریکا و کانادا مشترک هستند. دریاچهی میشیگان به لحاظ حجمی دومین دریاچهی بزرگ و از لحاظ وسعت سطح پس از دریاچهی سوپریر (Superior) و دریاچهی هورون (Huron)، سومین دریاچهی بزرگ آمریکا است.
تصویر از: Gunner’s Pixs
تصویر از: Marit & Toomas Hinnosaar
تصویر از: Konstantin Papushin
تصویر از: Greg VandeLeest
اولین کسانی که در این منطقه زندگی میکردند، بهعنوان صاحبان فرهنگ هُپوِل (Hopewell Indians) شناخته میشدند. در سال ۸۰۰ پس از میلاد مسیح این فرهنگ از بین رفت و در چند صد سال پس از آن کسانی مقیم منطقه شدند که بهعنوان Late woodland Indians شناخته میشدند. در حال حاضر حدود ۱۲ میلیون نفر در محدودهی دریاچهی میشیگان و بیشتر در شیکاگو و میلواکی زندگی میکنند.